Sokół skalny

Sokół skalny należy do rodziny sokołowatych i najczęściej zamieszkuje rejon Morza Śródziemnego, wybrzeża Afryki, brzegi Morza Czerwonego, a na zimowe wakacje najczęściej wybiera się na Madagaskar. Ptak ten jest niezwykle rzadkim gościem i dotychczas zanotowana dziesięć takich przypadków. Takie rzadkie jego wizyty nie zmieniają jednak faktu, że jest to ptak w Polsce chroniony. Ten stan wynika z faktu należenia Polski do Unii Europejskiej i zunifikowania naszego prawa dot. Ochrony zwierząt z przepisami unijnymi.

U sokołów skalnych obie płcie są ubarwione jednakowo – nie występuje u nich dymorfizm płciowy. Co ciekawe – samice są często nieco większe od samców. Wierzch ciała sokoła skalnego jest łukowo szary a spód brązowy ciemnymi plamkami (po tym najłatwiej rozpoznać ten gatunek w locie). Skrzydła sokoła skalnego są długie i smukłe, a ogon jest dłuższy niż u innych sokołów. Długość ciała dorosłych osobników sięga do 40 centymetrów, a rozpiętość skrzydeł wynosi do metra.

Sokoły skalne odżywiają się głównie małymi owadami łapanymi w locie, gryzoniami, ale również małymi ptakami.