Wskaźniki energetyczne
Zasadniczy element świadectwa energetycznego stanowi wskaźnik rocznego zapotrzebowania na energię, a dokładniej na pierwotną energię nieodnawialną. Wskaźnik popytu energetycznego, w skrócie oznaczany jako EP, stanowi swego rodzaju charakterystykę użytkowania źródeł energii.
Jest on wyrażany w kilowatogodzinach energii pierwotnej, zużywanej na jednostkę metra kwadratowego powierzchni w okresie jednego roku. Jest on wykorzystywany głównie do celów grzewczych, wraz z ogrzewaniem wody, a także na potrzeby wentylacji lokalu.
Pożądanym jest, aby wskaźnik EP osiągał jak najniższe wartości, gdyż świadczą one jednocześnie o niskiej szkodliwości środowiskowej ze strony całego procesu energetycznego, na który składa się wytwarzanie i dostarczanie energii do budynku. Innym wielkością występują obok wskaźnika EP, jest wskaźnik EK.
Odnosi się on do zapotrzebowania na energię końcową w budynkach, w których można poprzez regulację kontrolować temperaturę powietrza. Wskaźnik ten jest wyrażany w tej samej jednostce, co wskaźnik EK.